Een harp (lt. arpa) is een snaarinstrument met een frame en een klankkast waartussen de snaren worden gespannen, die met de vingers worden aangetokkeld.
De harp kwam van oudsher voor in allerlei culturen, bijvoorbeeld in het oude Mesopotamië en Egypte. Onze moderne concertharp werd ontwikkeld rond 1810 door de Franse pianobouwer Sébastien Erard. Zijn belangrijke bijdrage waren de zeven voetpedalen waarmee de corresponderende snaren een halve toon konden worden verhoogd of verlaagd; hierdoor kon men op de harp in alle toonsoorten spelen.
