(247—183), de held v. d. 2en Punischen oorlog, die met een groot leger en een aantal olifanten vanuit Spanje de Pyreneeën en de Alpen overtrekt, in Italië de Romeinen verslaat bij den Ticinus en de Trebia (218), het Trasimeensche meer (217) en bij Cannae (216), doch dan voor het eerst bij Nola verslagen wordt, (zie Marcellus), waarop Carthago hem niet met nieuwe troepen ondersteunt, zoodat hij zijn broeder Hasdrubal uit Spanje moet te hulp roepen (207), vervolgens meer en meer naar Z.-Italië wordt teruggedrongen, totdat hij naar Afrika wordt teruggeroepen om Carthago tegen P. Scipio te verdedigen, die hem bij Zama de beslissende nederlaag toebrengt (202).
Deze slag legde den grond voor Rome’s wereldheerschappij en vernietigde Carthago’s zelfstandigheid. Toen nu Hannibals wijs bestuur de stad deed herleven, vluchtte hij (196) om den haat der Romeinen te ontgaan, naar Antiochus van Syrië en later naar koning Prusias van Bithynië. Maar toen hij hier op het punt was in de handen der Romeinen te geraken, maakte hij door vergift een einde aan zijn leven (183).
