(= genadegave) beteekent in strikten zin een bovennatuurlijke gave, die gegeven wordt niet voor de heiliging van wie ze ontvangt, zooals de heiligmakende genade en de deugden, maar voor de heiliging van andere menschen. B.v. de gave van genezingen, van profetie enz. In de eerste tijden der Kerk veelvuldig geschonken, ook later wel.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
