(Lat.: essentia). Men onderscheidt het transcendentale w. (→ Transcendent), dat het voorwerp is der → ontologie en alle mogelijke individueele wezens omvat; en het praedicamentale w. (→ Categorieën), waaraan het soortbegrip beantwoordt, dat bepaalde soortelijk overeenstemmende individueele wezens omvat.
Dit laatste is het w. in strikteren zin: datgene, waardoor iets een bepaalde wijze van zijn heeft. Het wordt enkel logisch onderscheiden van zijn → natuur als datgene, waardoor iets een bepaalde wijze van werken heeft; maar in de Thomistische wijsbegeerte reëel onderscheiden van zijn → bestaan.Dit praedicamentale w. wordt door → abstractie gekend uit de individueele wezens. De → phaenomenologie stelt als kenmethode hiertegenover haar „Wesensschauung”, waarbij door terug te gaan tot de oorspr. waarnemingen, die aan een wezensbegrip ten grondslag liggen, dit wezenlijke als het ware als de zichtbare kern dier waarneming onmiddellijk en als rechtstreeks gegeven wordt aanschouwd. v. d. Berg.
