(geol.), het proces, waarbij het vaste gesteente onder invloed van zon, lucht, water en organisch leven vergruisd wordt en daardoor geschikt gemaakt om door de exogene krachten te worden vervoerd. Men onderscheidt:
1° mechanische v. Hiertoe behoort de insolatie, het afschilferen ten gevolge van sterke bezonning, afgewisseld met nachtelijke afkoeling. Verder de vorstwerking, waarbij door het bevriezen van water in spleten het gesteente versplinterd wordt.
2° De chemische v. waarbij oplossing door het altijd eenigszins koolzuurhoudende neerslagwater optreedt.
3° De organische v. Dit is een combinatie van beide vorige. De groeiende plantenwortels drukken het gesteente uiteen en de afgescheiden zuren bevorderen de oplossing. Doordat de meeste mineralen der gesteenten niet stabiel zijn bij de temperatuur en druk van de aardoppervlakte, treden bovendien allerlei chemische omzettingen op, waardoor de samenhang verbroken wordt.
Ieder klimaat heeft zijn eigen hoofdtype van v.: chemische en organische v. overheerschen in de vochtige klimaten der tropen en gematigde zonen, mechanische v. eenerzijds in woestijnen, anderzijds in het hooggebergte en de poolstreken. Jong.
