Apologeet, tweede helft 2e eeuw. Na verre reizen kwam T. in Rome, werd daar Christen, leerling van St. Justinus. Hij schreef toen een apologetisch werk „Aan de Hellenen”, dat men minder een apologie voor het Christendom dan een bespotting van de tegenstanders, de Grieksche cultuur, genoemd heeft.
In zijn triniteitsleer is hij Subordinatiaansch. De Zoon wordt bij de schepping door een wilsakt van den Vader voortgebracht. Omstreeks 172 stichtte hij in het Oosten een gnostisch-enkratietische sekte, die o.a. het huwelijk absoluut verbood en elk gebruik van vleesch en wijn (ook in de H. Mis; zie ➝ Aquariërs).
In die periode vervaardigde hij zijn evangeliënharmonie Diatessaron.Lit.: Bardenhewer, Gesch. altkirchl. Lit. (2I, 262-284); Rauschen-Altaner, Patrologie (79 vlg.). Franses.