1° Curt, muziekhistoricus. * 20 Juni 1881 te Berlijn. Een der beste kenners der muziekinstrumenten.
Hoofdwerk: Handb. der Musikinstrumentenkunde (1920). Ook gaf hij een Reallexicon der Musikinstrumente uit (1911).
2° Hans, hoofd van de school der Duitsche Meistersinger, en strijdbaar dichter van het Lutheranisme. * 5 Nov. 1494 te Neurenberg, ✝ 19 Jan. 1576 aldaar. S., na zijn driejarige leerlingenreis, schoenmaker in zijn geboortestad en vruchtbaar dichter van meer dan 6000 stukken: daaronder polemische poëzie ten gunste van de Reformatie (Wittembergisch Nachtigall, 1523; Disputation zwischen einem Chorherrn und Schuhmacher 1524); fabelen, parabelen, boerden en liederen in den stijl van het Meistergesang; maar vooral 85 → Fastnachtspiele, met zoowel comischen als ernstigen inhoud (Griselda; Judith; Tristan und Isolde; Alkestis; Der hürnen Seyfrid). Het vers van H. S. is nog het kunstelooze knittelvers; zijn strekking moraliseerend; zijn stijl plastisch. Baur.
Uitg.: d. A. v. Keiler en E. Götze (26 dln. 1870 vlg.).
Lit.: G. Kawerau, H. S. (1889); K. Drescher, H. S. (1891); M. Herrmann, Die Bühne des H.
S. (1923 vlg.); P. Landau, H. S. (1924); H. Röttinger, H. S. (1927).
3° Julius, plantkundige. * 2 Oct. 1832 te Breslau, ✝ 29 Mei 1897 te Würzburg. In 1867 hoogleeraar te Freiburg, in 1868 te Würzburg, waar hij verschillende grondleggende onderzoekingen verrichtte op het gebied der plantenphysiologie, vooral over koolzuurassimilatie, groei, bewegingsverschijnselen en invloed van uitwendige omstandigheden op de levensverschijnselen. De belangrijkste resultaten van zijn onderzoekingen publiceerde hij in de door hem vanaf 1871 uitgegeven Arbeite des botan. Instituts in Würzburg. Melsen.
Voorn. werken: Lehrbuch der Botanik (1868); Vorlesungen über Pflanzenphysiologie (1882); Geschichte der Botanik (1875).
Lit.: E. Pringsheim J. S., der Begründer der neueren Pflanzenphysiologie (1932).
