Verzameling van pauselijke decretalen, in de 9e eeuw (847-853) in N. Frankrijk samengesteld door een onbekenden schrijver, die haar op naam zet van St.
Isidorus Hispalensis, hier met den bijnaam Mercator. Doel van de Pseudo-Isidorus is niet de macht der pausen te grondvesten of te vergrooten, maar de verdediging der bisschoppen tegen de overmacht der metropolieten en het herstel der kerkelijke tucht in Frankrijk.
Wat de stof aangaat, zijn de in 100 decretalen samengevatte fragmenten grootendeels echt; valsch zijn de datums en het toeschrijven aan verschillende pausen. Zeer lang werd de P.-I. als echt beschouwd, een bewijs, dat zij geen ingrijpende veranderingen bevat van de algemeen aangenomen leer omtrent de pauselijke macht.
Valschheid werd aangetoond door vsch. Kath. geleerden, o.a. kard.
Nicolaus van Cusa en Torquemada. De P.-I. heeft desondanks niet geringe diensten bewezen.
Vroeger een stokpaard van antipauselijken, heeft zij nu als zoodanig wetenschappelijk alle waarde verloren: „de geschiedbeschouwing, zegt de Protestant Richter, die de pauselijke macht deed ontstaan uit het PseudoIsidorisch bedrog, is met reden vergeten”. Drehmanns