Apologetisch schrijver uit de 2e eeuw. Zijn „Octavius”, een apologie voor het Christendom in dialoogvorm, behoort tot het schoonste wat er in de Latijnsche Christelijke letterkunde der eerste eeuwen is geschreven. Er werd en wordt nog steeds gestreden over de dateering, wijl men het niet eens wordt over de prioriteitskwestie.
Heeft M. het Apologeticum van Tertullianus geplunderd (197) of heeft de laatste den Octavius in zijn apologie verwerkt? Men heeft M. ook aanmerkelijk vroeger willen dateeren, ca. 160, terwijl anderen hem in de eerste helft der 3e eeuw zochten. M. was een bekeerd advocaat in Rome. Als voorbeeld voor zijn Octavius gebruikte hij waarsch.
Cicero’s De natura deorum, terwijl hij ook andere werken van Cicero en van Seneca benut heeft.Uitg.: Martin, Florilegium Patrist. (VIII 1930); v. Wageningen (1923, met inleiding en aanteek.).
Lit.: Bardenhewer, Gesch. d. altkirchl. Lit. (I 21913, 329-343); Borleffs, De Tertulliano et M. F. (diss., Groningen 1925). Franses.