(Gr.; Lat. translatio = overdraging), een term uit de stylistiek. De m. is een troop, waarbij de taalmiddelen van een vroegeren indruk gekozen worden, om den indruk van het oogenblik te vertolken, terwijl de taalmiddelen, die voor dezen indruk gegeven zouden zijn, geheel achterwege blijven. De m. ontstaat intuïtief, verstandelijk overleg is er vreemd aan.
Doordat de vroegere indruk voor den gebruiker van de m. zekere verwantschap bezit met den tegenwoordigen, en zich sterker naar voren dringt, wordt spontaan de wijze van uitdrukking gekozen, die aan dien vroegeren indruk eigen was, bijv.,,. . .September, de frissche maand, die blauwen wierook voor de boomen hangt” (Timmermans). De m. is de meest directe ➝beeldspraak. Het beeld treedt hier in de plaats van het verbeelde, terwijl bij de gewone vergelijking beide worden uitgedrukt, bijv. „mijn hert is als een blomgewas” (Gezelle).Een veel gebruikte m. slijt ten slotte af, en het woord verliest soms zijn oorspr. beteekenis geheel. Voor den stylist heeft ze dan geen waarde meer, maar ze valt dan wel onder de beschouwingen van den semanticus. Met de m. hangt heel nauw samen de synaesthesie. v. Marrewijk.