Pseud. voor N. M. C.
Sloot, romanschrijfster. * 13 Jan. 1853 te Semarang, † 1927 te Noordwijk. Zij verliet Insulinde in 1871 en woonde daarna in Nederland. Schrijfster van vele romans, die in dien tijd den klank van het nobele en goede konden bezitten, en in binnen- en buitenland veel succes hadden door schrijfster’s vertellersgave, voorkeur voor den geïdealiseerden huiselijken kring en natuurschildering, toenmaals in den door haar geschonken vorm zeer gewaardeerde kwaliteiten, die ook haar kinderboeken sierden.
Van de romans spelen er enkele in Indië, de andere in Nederland. Enkele verhalen verschenen in het begin harer carrière onder het pseudoniem Mathilde. De vruchtbare Kath. schrijfster was verder medewerkster aan vsch. tijdschriften.Werken: o.m. De Jonkvrouwe van Groenerode (1874); Dorenzathe (1880); Miss Campbell en andere verhalen (1885); Fernand (1889); Romantische werken (6 dln. 1885-’89); Romantische werken (12 dln. 1900-1902).
Lit.: Huet, Litt. Fant. en Krit. (XVI, 87); ten Brink, Gesch. der Noord-Nederl. Letteren in de XlXe eeuw (III, 246; herzien door Taco H. de Beer); te Winkel, Ontwikkelingsgang (2VII, 513). Vermeeren.
