Het meisje rond de 16 jaar is in Nederland nog niet ten volle uitgegroeid en gevormd. Lichamelijk staat ze aan het begin van de vorming tot vrouw; haar theoretische en practische kennis van en kijk op het gezins- en beroepsleven, maar ook op het algemeen cultureele is slechts in wording. Ook haar zieleleven moet nog gevormd worden.
Het meisje heeft o.a. in die jaren nog niet de gezonde beheersching van de fantasie; haar gevoelsleven in allerlei variaties gaat gewoonlijk niet diep; ze is onevenwichtig in sympathie en antipathie en daarom vaak onzelfstandig. Haar godsdienstig leven ondervindt den weerslag van deze karakteristieke eigenschappen en tekorten; daarom is vorming noodig.Het einddoel van deze vorming is voor den Katholiek aldus te omschrijven: Aan het meisje moet de gelegenheid en de genegenheid gegeven worden zich te ontwikkelen als mensch en als Christin, volgens de lijn harer vrouwelijke natuur. Het grootste gedeelte der meisjes zal eens komen tot het natuurlijk moederschap, maar ook minstens 25% zal nooit trouwen en moeder worden. Deze moeten steeds vrouw blijven, in welke beroepen ze ook komen. Bij de vorming dient hier rekening mee gehouden te worden. Hieruit volgt, dat de opvoeding steeds ook moet gaan in de richting van het moederschap in feite en het moederschap van de zorgende en dienende liefde. Wie trouwt, moet gevormd zijn tot deze hoogte; wie niet trouwt, moet voor zichzelf kunnen zorgen; maar beide groepen moeten bruikbare elementen zijn in dienst van Maatschappij en Kerk. De combinatie van deze mogelijkheden en waarschijnlijkheden is een zeer moeilijk probleem gebleken.
Het meest geschikte opleidings-instituut blijft het gezin, daarnaast kunnen er scholen worden bezocht, waar ze gevormd wordt voor haar toekomst, langs de lijn harer vrouwelijke natuur, ofwel de vrouwelijke jeugdbeweging verdiept haar religieuze en sociale inzichten, om de gezinsopvoeding meer te volmaken en af te ronden. Vgl. ➝ Meisjes-jeugdbeweging; Meisjesonderwijs.
p. Damasus.
