Pionier der Italiaansche Humanisten. * 1407 te Rome, † 1 Aug. 1457 aldaar. Hij trok het eerst de aandacht door zijn bewondering voor Quintilianus te stellen tegenover de algemeen gangbare voor Socrates. Uit zijn eerste jaren dateert het wulpsche De Voluptate; later, gedurende zijn Napolitaansche jaren als secretaris van koning Alfons van Aragon, schreef hij zijn belangrijkste Lat. werken: Elegantiarum latinae linguae libri VI; De libero arbitrio, en een bestrijding van de zgn. Constantijnsche Schenking (zie → Constantijn, kol.
C3). Eenzaam en vaak onbegrepen, werd hij pas na zijn dood beroemd. Zoo publiceerde Erasmus V.’s geschriften over het Nieuwe Testament.Lit.: G. Mancini, Vita di L. V. (1891).