Koning van Beieren (18641886, zoon en opvolger van Maximiliaan II, een romantische persoonlijkheid, de voornaamste beschermer van de Duitsche kunst in de 19e eeuw. * 25 Aug. 1845 te Nymphenburg, ✝ 13 Juni 1886 te Berg. In 1870 stelde L. voor Wilhelm I tot Duitsch keizer uit te roepen. Tijdens het concilie van het Vaticaan (1870) bestreed hij het onfeilbaarheidsdogma en beschermde, na de afkondiging ervan, de Oud-Katholieken.
L. verleende zijn steun aan Richard Wagner en liet ontzaglijke bouwwerken uitvoeren, o.m. de kasteelen van Hohenchiemsee en Neuschwanstein en het Wagner-theater te Bayreuth (187(5). In 1886 echter begon hij aan waanzin te lijden. Zijn oom Luitpold werd tot regent aangesteld (10 Juni) en hijzelf op het slot Berg geïnterneerd (12 Juni), waar hij ’s anderendaags bij een poging tot ontvluchten in het Stambergermeer verdronk.Lit.: H. Chamon, The Ludwigs of Bavaria (1933); von Böhm, L. II König von Bayern, sein Leben und seine Zeit (21924); Memminger, Der Bayernkönig L. II (1933); Bainville, L. II de Bavière (1933) ; L. Larguier, Le Roi sans Reine. L. II de Bavière (1935) ; Philipp Fürst zu Eulenburg-Hertefeld, Das Ende König Ludwigs II (1934). V. Houtte.