(scheik.), sterke oplossing van kaliumhydroxyde in water; bij uitbreiding wordt de term ook, minder juist, voor het vaste hydroxyde zelf gebruikt. Dit laatste is veel oplosbaarder (1 dl. op 0,9 dl. water) dan de overeenkomstige natriumverbinding; sterke k. werkt dan ook veel bijtender dan natronloog en men moet er nog voorzichtiger mee omgaan dan met sterk zwavelzuur.
K. werd vroeger verkregen door een potasch-oplossing met kalk te behandelen (bijtend te maken, vandaar de oude benaming bijtende potasch), tegenwoordig door electrolyse van een kaliumchloride-oplossing (➝ Diaphragmaproces; ➝ Kwikzilverproces).