Heilige, stichter van de Clerici regulares Matris Dei, ook naar hem Leonardijnen genoemd. * 1643 te Diecimo bij Lucca, ♱ 9 Oct. 1609 te Rome. Hij was eerst te Lucca apotheker, maar wijdde zich daar reeds aan de verpleging van zieken, waarvoor hij alwat hij verdiende afstond.
Na tien jaar tot het priesterschap geroepen, werd hij in Dec. 1671 priester gewijd. Als kapelaan te Lucca alleen niet opgewassen voor het vele werk, dat hij ter onderrichting vooral der kinderen noodig zag, verbond hij zich met eenige personen, met wie hij een gemeenschappelijk leven leidde.
De regel, dien hij hun op hun aanhouden gaf, was het eene woord „gehoorzaamheid”. In 1683 kreeg hij de beschikking over de kerk van Onze Lieve Vrouw de Cortelandini te Lucca, waarbij hij toen met nog eenige priesters en leeken zijn Congregatie stichtte tot eigen volmaking en onderricht der kinderen.
Paus Clemens VIII keurde de Congregatie goed en hielp hem ook den tegenstand daartegen overwinnen, gaf haar te Rome de kerk van de H. Galla en droeg haar het onderricht van de arme kinderen op.
Kardinaal Baronius werd de eerste protector. L. had ook een werkzaam aandeel in het tot stand komen van de stichting der Propaganda Fide en werd door den paus o.a. belast met de hervorming van de Congregatie de Monte Vergine en van de Vallombrosanen.
Door Pius IX zalig verklaard, werd hij door Pius XI onder de Heiligen opgenomen. De Congregatie der Clerici Regulares Matris Dei heeft thans nog drie huizen in Italië (hoofdklooster en zetel van den rector generalis S.
Maria in Portico te Rome) en drie in België, nl. Dendermonde, Oudenaarde en Eekloo.
Het leven van L. werd beschreven door zijn Ordebroeder Aloysius Maracci (♱ 1700). Brandsma.