Fractuurschrift - (palaeographie), ook Gotisch schrift of monnikenschrift genaamd, was vooral in gebruik van de 12e tot 15e eeuw en thans nog in Duitschland. Het onderscheidt zich van de Karolingische en Humanistische schriften bijzonder hierin, dat de anders ronde deelen van sommige letters, zooals o, l, e, m, n, meer hoekig, rechtlijnig, gevormd worden.
Dit noemt men het „breken” (fractura) der letters.Lampen. De grondvormen der fractuur heeft Albrecht Dürer, in zijn derde boek betreffende „Unterweisung der Messung mit dem Cirkel”, met behulp van kwadraten vastgelegd en Hieronymus Hölzel heeft hiernaar de letterstempels gesneden. Het prototype daarvan kan men vinden in zijn Apokalypse. De voltooiing van den vorm van dit lettertype is te danken aan Johann Neudörfer den Ouden te Neurenberg. ➝ Schwabacher.
Ronner.