Demetrius van phalerum - Atheensch staatsman uit de school van Aristoteles; * ca. 350 v. Chr. Naar Antipater als gezant gezonden (322), door de Atheners ter dood veroordeeld (318), maar in 317 door Cassander van Macedonië aangesteld tot stadsgouverneur; onder zijn bestuur, dat gematigd democratisch was, beleefde Athene tien jaar lang een hoogen bloei.
Door ➝ Demetrius Poliorcetes uit zijn ambt ontzet (307) en verdreven, en door Athene, dat hem zijn sympathie voor Macedonië niet kon vergeven, een tweede maal ter dood veroordeeld, nam hij ten slotte de wijk naar Egypte, waar hij zich wijdde aan literatuur en wijsbegeerte. Zeer veelzijdig auteur: hij schreef, buiten publieke redevoeringen, wijsgeerige, moraliseerende, literair-historische, rhetorische en historische verhandelingen, w.o. een gedenkschrift over zijn bestuur. Enkele fragmenten zijn bewaard. Door Ptolemaeus II in een verloren hoek van Egypte geïnterneerd, stierf hij ten gevolge van een slangenbeet.
V. Pottelhergh.