Chaucen

betekenis & definitie

Chaucen - (ant. geogr.), Germaansche stam aan de N.W. kust van Duitschland, bij den benedenloop van Eems, Wezer en Elbe, sedert Drusus aan de Romeinen bekend (5 na Chr.), onder souvereiniteit van Rome, door Publius Gabinius Secundus onderworpen (41), die daardoor den bijnaam Chaucius kreeg; ze pleegden zeerooverij op de Gallische kust (47); breidden zich uit naar het Z. en W. en gingen later op in de Saksen. Davids.