Briketeeren - is het persen van kortvezelig, aardachtig of fijnkorrelig materiaal tot regelmatig gevormde vaste stukken. Het hangt van de eigenschappen van het materiaal af of hierbij een bindmiddel gebruikt moet worden.
Men perst o.a. zaagsel, turf, sommige ertsen en zouten tot briketten, doch voornamelijk bruinkolen en het fijn der magere steenkolen, omdat deze producten in hun oorspronkelijken toestand een zeer geringe handelswaarde hebben.
De bruinkool wordt, zooals ze uit de groeve komt, gebroken en gemalen, daarna gedroogd en in een stempelpers zonder bindmiddel tot briketten geperst. Hierdoor bereikt men grootere vastheid, geringer watergehalte en hoogere verbrandingswaarde. De normale afmetingen zijn 180 x 60 x 35 mm, gewicht ca. ⅓ kg. In Nederland is één bruinkoolbriketfabriek, de Carisborg te Heerlen.
De fijnkolen der magerkolen, afkomstig uit de kolenwasscherij, worden zoo noodig in droogtrommels gedroogd. Daarna wordt vloeibaar pek (bij ca. 150° C) in verstoven toestand bijgespoten en innig met de verwarmde kolen vermengd. Ook worden de gedroogde kolen wel vermengd met gemalen vast pek (vloeipunt ca. 70° C), daarna met stoom verwarmd en tot briketten geperst. Van groot belang is het om het percentage pek zoo gering mogelijk te houden, omdat de pekprijs de kosten van de fabricage van de briketten sterk beïnvloedt.
Naargelang den vorm van de briketten onderscheidt men eierbriketten, zeer geschikt voor huisbrand, en industriebriketten van verschillende grootte en in gewicht varieerend van 1 tot 10 kg, die bij voorkeur in de industrie en bij de spoorwegen gebruikt worden. Alle magerkolenmijnen in Ned. Limburg hebben een briketfabriek.
“[i]Wijffels.