musicus, * 1627 te Danzig, + 1692 te Dresden; leerling van Chr. Werner en Paul Siefert te Danzig; later van H.
Schütz te Dresden. In 1649 werd hij hier zanger aan de kapel en in 1666 onder-kapelmeester. De keurvorst zond hem tweemaal naar Rome om verder te studeeren bij Carissimi. Door intriges van Ital. zangers werd hij verdrongen en was van 1664—1674 cantor aan de Jacobuskerk te Hamburg. Daarna kwam hij weder te Dresden als muziekleeraar van den prins en onderkapelmeester; vanaf 1681 kapelmeester tot 1688, in welk jaar hij pensioen kreeg. B. was in de 17e eeuw één der beste musici in Duitschland.Werken : Gedrukt werden : Geistliche Harmonien (1665) ; een zangstuk voor de begrafenis van Joh. Rist (1667) ; Prudentia Prudentiana (hymnen, 1669). Eenige cantates gaf Max Seiffert uit in Denkmäler deutscher Tonkunst (VI; tezamen met Cantates van M. Weckmann). Het grootste gedeelte van zijn composities bleef in hs., evenals zijn geschriften.
Lit.: Jos. Müller-Blattau, Die Kompositionslehre Heinrich Schützens in der Fassung seines Schülers Chr. B. (1926) ; Herrn. Rauschnung, Musikgeschichte der Stadt Danzig (1926).
Piscaer.