in het algemeen een muur, welke dient tot keering van grond. Men onderscheidt de b. in: steunmuren, als bescherming tegen afschuiving, kaai-, kolk- en walmuren, de eerste bij aanlegplaatsen van schepen, de tweede bij sluizen, de laatste langs grachten enz.
De b. worden zoodanig gefundeerd, eventueel verankerd en van zoodanige zwaarte gemaakt, dat zij onder den invloed van den gronddruk niet kunnen kantelen of naar voren schuiven, noch scheuren of breken. Ter verhooging van de stabiliteit kunnen de b. aan de achterzijde worden voorzien van beeren (contreforten) en voorts wordt ook wel de fundeering naar achteren verlengd, waardoor ten deele de gronddruk door dat gedeelte der fundeering wordt opgevangen en bovendien de daarop rustende grondlast de stabiliteit vergroot. B. worden veelal onderheid of op een zandstorting gefundeerd. > Beschoeiing.
P.Bongaerts.
