Italiaansch rechtsgeleerde, *1314, + 1357; behoort tot de school der postglossatoren (commentatores), die zich van die der glossatoren onderscheidt, door in plaats van korte verklarende aanteekeningen, langgerekte verhandelingen te schrijven over afzonderlijke plaatsen uit het corpus iuris civilis. B. verkreeg grooten invloed, zóó zelfs, dat men de postglossatoren ook wel Bartolisten noemt.
De latere rechtsgeleerden hebben het gezag van B. overschat. Men kon geen goed jurist zijn zonder de meeningen van B. te zijn toegedaan: nemo bonus iurista nisi sit bartolista I Zie ook de beteekenis van B. voor de Statutentheorie.Werken: Commentaren op het Digestum vetus, Infortiatum, Digestum novum, den Codex, de Tres libri en het Authenticum. Voorts Consilia, quae«tiones en tractatus. (Vaak gedrukt o.a. Opera omnia, Bazel 1588-’89, en Venetië 1615). — L i t.: F. C. von Savigny, Geschichte des Römischen Rechts im Mittelalter (VI Heidelberg 21850, 137-184): C. N Sidney Woolf, Bartolus of Sassoferrato (Cambridge 1913).
Hermesdorf.