(Hebr., leer, onderrichting) is de naam van de eerste 5 boeken van het O.T. De Grieks sprekende Joden vertaalden het woord met nomos (wet) en wekten daardoor het misverstand, dat de inhoud van de thora uitsluitend wettelijk zou zijn.
Men vindt echter in de thora zowel verhalen met een onderrichtend-godsdienstige strekking als geboden en wetten. Het Jodendom heeft de thora steeds beschouwd als het belangrijkste onderdeel van de Bijbel.
Daarom werd dit deel ook in een jaarlijkse cyclus (de Babylonische) van 54 of in een driejaarlijkse (de Palestijnse) van 155 sidrot (Hebr., pericopen) in de synagoge volledig gelezen. De Masoreten droegen zorg voor een zo letterlijke traditie van de tekst, dat slechts de zorg voor de Veda’s in India met hun nauwgezetheid vergeleken kan worden.
De uitspraken van de talmoed over de thora stellen de heiligheid en onaantastbaarheid van dit woord Gods in het licht; sommige daarvan herinneren aan de wijze waarop het Evangelie van Johannes spreekt over de logos. Daarbij sluit onmiddellijk de hoge waarde aan, die aan de bestudering van de thora toegekend wordt (zie ook Pentateuch). M. A. B.
