(Gr. theou dikè, rechtvaardiging van God) bedoelde in oorsprong bij Leibnizie tegenover Bayle een verdediging te zijn van Gods voorzienigheid in verband met de menselijke vrijheid en de oorsprong van het kwaad. Geleidelijk werd dit woord van apologetische allure in meer verbrede betekenis de gebruikelijke aanduiding van dat gedeelte der metaphysiek, dat over oorsprong en eindbestemming der eindige zijnden handelt en dat dus de veelal ook „Natuurlijke godsleer” genoemde weergave der natuurlijke godskennis tot inhoud heeft.
Daarmede verloor het ook zijn apologetische klank. j. c. G.
