is de scheiding van samenwoning en samenleving, die de Katholieke Kerk soms toestaat, wanneer in een geldig kerkelijk huwelijk de samenleving in feite menselijkerwijze niet meer mogelijk is, of voorlopig althans niet. Redenen kunnen zijn echtbreuk, zwaar lichamelijk letsel, buitensporigheden enz.
Volgens de katholieke leer is het geldig kerkelijk gesloten huwelijk onontbindbaar wat betreft de eigenlijke huwelijksband. Alleen de dood kan deze huwelijksband ontbinden. In omstandigheden, waarin echter de samenleving ondraaglijk wordt, kan de kerkelijke overheid een gescheiden-leven toestaan. De ervaring leert, dat het meestal uitermate moeilijk is, na een scheiding van tafel en bed het huwelijksleven weer in goede banen te krijgen. De onontbindbaarheid van het huwelijk in de Katholieke Kerk brengt een geweldige verantwoordelijkheid mee wat betreft de goede huwelijksvoorbereiding, keuze van partner enz. De bewogenheid van de Katholieke Kerk in dezen blijkt uit het stimuleren van de oprichting van huwelijksbureau’s (bureau’s voor gezins- en levensmoeilijkheden), gemengde jeugdgroepen-coëducatie, en in het algemeen door veel meer aandacht te gaan besteden aan de geestelijke hygiëne voor en in het huwelijk (zie ook Geestelijke volksgezondheid).
M. D. J.
