is de naam van een waterplant welke vroeger in Egypte veelvuldig voorkwam (Cyperus papyrus) en daar dank zij het subtropische klimaat soms meters hoog uitgroeide. Zij werd gebruikt voor vlechtwerk (Ex. 2 : 3), maar vooral als schrijfmateriaal (ons woord papier is er van afkomstig).
Men sneed de stengels rechtstandig in repen, legde deze verticaal naast elkaar en plette er dan horizontaal een andere rij bovenop. Zo kreeg men na drogen een zeer goed schrijfmateriaal.
Vaak ook hechtte men de losse bladen tot rollen aaneen.Op dergelijk schrijfmateriaal is ons sinds de opgravingen in Herculanum en Egypte veel uit de Oudheid bekend geworden, met name ook zeer veel Bijbelhandschriften. De papyri kregen gezien de grote menigte die gevonden werd eigennamen; men noemde ze óf naar de eigenaar (bijv. Chester Beatty), óf naar de plaats waar zij gevonden werden (bijv. Oxyrrhynchus) en ook wel naar de bibliotheek waar zij bewaard werden.
De papyri hebben ons geleerd, dat het Grieks van de Septuagint en van het N.T. geen apart soort Grieks is, ook al heeft het een eigen woordenschat, maar dat het de gewone voertaal (koinè) van de landen rond de Middellandse Zee was. Zij hebben ons bovendien vertrouwd gemaakt met de levenssfeer, de denkvormen en stijlfiguren van de cultuur waarbinnen de Griekse Bijbel van het O.T. en N.T. ontstonden. j. v. D.
