volgelingen van abt Eutyches en patriarch Dioscorus van Alexandrië, leerden dat in Christus één, nl. de goddelijke natuur domineert. De veroordeling van het monophysitisme op het concilie van Chalcedon (451) werd door velen in Egypte, en later ook in Syrië, als een overwinning van Constantinopel beschouwd.
Vandaar dat bij de volgende afscheuring der nationale Kerken (Kopten en de kerkelijk van Alexandrië afhankelijke Ethiopiërs; Jacobieten) evenzeer afkeer van de rijkskerk in het spel is geweest als voorliefde voor het monophysitisme, dat trouwens tal van nuances vertoonde. Het is niet zozeer de dwaling als wel de afkeer van het concilie van Chalcedon, die op de traditie der monophysietische Kerken zijn stempel heeft gedrukt.
Zo groot was de afkeer van het Byzantijnse rijk en zijn instellingen, dat de monophysieten de Arabieren bij hun komst als bevrijders hebben begroet (zie ook Oosterse Kerken Ilb en Christologie).c. A. B.
