houden zich voor de wettige voortzetting van de oude Gereformeerde Kerk in Nederland, omdat zij haar belijdenisgeschriften handhaven en in haar Kerkorde zich aansluiten bij de Dordtse Kerkordening, maar danken haar tegenwoordige bestaansvorm aan de Vereniging van 1892, waarbij de Afgescheidenen van 1834 en de Dolerenden van 1886 één kerkverband gingen vormen onder bovengenoemde naam. zie Afscheiding, Doleantie en Gereformeerd.
In Nederland zijn (1954) ca.700 000 lidmaten, ca. 800 kerken, ca. 900 predikanten, 150 emeriti, 200 vacatures. De generale synode vergadert doorgaans eens in de drie jaren. De provinciale of particuliere synoden zijn 13 in getal, omdat Friesland en Zuid-Holland in tweeën zijn gedeeld, Brabant en Limburg samengaan en de Altreformierte Kirchen in Bentheim en Oost-Friesland de rechten hebben van een particuliere synode. Gelijke rechten bezat tot 1948 de classis Batavia, welker Kerken sindsdien een zelfstandige kerkformatie vormen: De Gereformeerde Kerken in Indonesië. De Kerken in België en in Frankrijk ressorteren onder de classis Dordrecht; die te Londen onder de classis 's-Gravenhage; bovendien is er een classis Buenos Aires met 5 Kerken. Opleiding van predikanten vindt plaats aan de Theologische Hogeschool te Kampen en de Vrije Universiteit te Amsterdam.
Het zendingscentrum is te Baarn. Er is ook zending onder de Joden in Nederland en België. Het evangelisatiecentrum is te Baarn op De Nijenburgh, waar ook de opleidingsschool is voor vrouwelijke evangelisten, predikantsassistenten, kerkelijke sociale werksters en jeugdleidsters. Vrouwelijke lidmaten hebben sinds 1953 actief kiesrecht. Zij kunnen in bovengenoemde ,,niet-ambtelijke” functies werkzaam zijn. Vrouwelijke predikanten kennen de Gereformeerde Kerken derhalve niet. Over aansluiting bij de Wereldraad van Kerken bestaat geen eenparigheid van gevoelen; er is een studieverband voor oecumenische vragen.
R.S.
