(ca. 306-373), Syrisch Kerkvader en heilige, is bekend als exegeet, dichter en moralist. Na zijn doopsel werd hij monnik, werkte enkele jaren als catecheet te Nisibis, daarna als leraar aan de vermaarde school te Edessa.
Zijn omvangrijke exegetische arbeid, die nagenoeg al de boeken van de Bijbel omvat, is zeer belangrijk voor ons verstaan van de interpretatie der H. Schrift in de Syrische Kerk.
Daarnaast is de Armeense vertaling van zijn commentaar op het Diatessaron van Tatianus waardevol voor de tekstcritiek. Een groot deel van zijn overige werk is in metrische vorm gesteld.
Voor zijn homiletisch werk zijn karakteristiek: de nadruk op de verwachting van de wederkomst des Heren, de opwekking tot een boetvaardig en ascetisch leven en de verering van Maria als de Moeder Gods.
