of Leer der twaalf apostelen is een werkje, dat reeds in de eerste christentijden zeer hoog stond aangeschreven. Clemens van Alexandrië beschouwde het als behorend tot de H.
Schrift. Athanasius citeert het als een boek, dat zeer dicht bij de H.
Schrift staat, en Eusebius rekent het onder de nieuw-testamentische apocriefen. Lang kende men de tekst er van slechts bij gedeelten en onvolmaakt, maar in 1883 werd door Philotheos Bryennios, metropoliet van Nicomedia, in het klooster van het H.
Graf te Constantinopel een perkamentcodex gevonden uit 1056 met de volledige Griekse tekst. De codex verhuisde naar de bibliotheek van het Griekse patriarchaat van Jerusalem en werd door Bryennios uitgegeven, later door J.
Rendel Harris. D.
Franses vertaalde het in De Apostolische Vaders (Hilversum 1941, 7-20). Het werkje is bijzonder belangrijk om zijn gegevens over Doopsel en Eucharistie.
J. v. D.
