Jacob van Maerlant werd geboren in de buurt van Brugge, ergens tussen 1230-1240, en stierf in Damme ca. 1288-1300. Hij was de grootste Vlaamse dichter van de dertiende eeuw en een van de belangrijkste Middelnederlandse auteurs.
Van Maerlant zag het als zijn levenstaak om een publiek van adellijke leken in te wijden in kennis die tot dan toe alleen was voorbehouden aan geestelijken. Hij wilde zowel een ernstig auteur zijn als een leermeester. Zijn werk is bijzonder omvangrijk en hij wordt dan ook terecht beschouwd als de meest productieve van alle Middelnederlandse, in de volkstaal schrijvende dichters. Om dergelijk uitgebreid oeuvre te kunnen schrijven (zo'n 230.000 verzen in totaal, verspreid over 10 werken) moest hij kunnen rekenen op rijke opdrachtgevers. Dankzij de baantjes die ze hem bezorgden kon hij zich volop wijden aan zijn letterkundig werk. Zo is bekend dat hij onder meer koster van het Sint Pieterskerkje te Maerlant (op het tegenwoordige Voorne, den Briel) was en mogelijk schepenklerk te Damme. Een van zijn machtigste en bekendste opdrachtgevers was de Hollandse graaf Floris V. Voor dat adellijk publiek, onder meer voor de Zeeuwse edelen rondom de graaf, schreef hij 'schoolboeken' over allerlei onderwerpen. Zowat alles kwam aan bod: geografie, biologie, geneeskunde, de klassieke geschiedenis (Troje, Alexander, Rome, koning Artur)...
Aan het begin van zijn carrière werkte van Maerlant in de traditie van de ridderromans, met zijn 'Alexanders Geesten' en 'Historie van den grale'. Op het einde van zijn loopbaan zou van Maerlant een groots opgezet historisch werk schrijven, de Spieghel Historiael, over de gehele geschiedenis vanaf de schepping tot de eerste kruistocht. Daarvoor had hij de Rijmbijbel geschreven, (met bijna 35.000 verzen) dat de Bijbelse geschiedenis als thema heeft.
