De byronic hero of byroniaanse held is een type literair personage dat een variant is van de romantische held, genoemd naar de Engelse romantische dichter Lord Byron. De Byronic hero komt voor het eerst voor in Byrons semi-autobiografisch episch gedicht 'Childe Harold's Pilgrimage', voltooid in 1818.
De originele versie van het karaktertype in Childe Harold's Pilgrimage is geïnspireerd op een reeks eerdere literaire personages, zoals Shakespeares Hamlet (1600), Goethes Werther (1774) en William Godwins Mr. Faulkland en Caleb Williams (1794). Hij leek ook opvallend veel op René, de held van Chateaubriands korte roman uit 1802, hoewel het mogelijk is dat Byron die niet had gelezen.
De byroniaanse held is een gedesillusioneerd personage, ongelukkig, rebels en afgewezen door de samenleving. Hij onderscheidt zich van de typische antiheld door zijn intelligentie en zijn doelgerichte acties. In tegenstelling tot de klassieke held vertegenwoordigt de byronic hero geen superieure moraal en vecht hij niet voor nobele doelen voor het algemeen welzijn, maar stelt hij eerder de eigen persoonlijkheid boven de wereld zelf. Hij is een vat vol tegenstellingen: trots, temperamentvol en cynisch, meedogenloos in wraak, maar tevens in staat tot sterke en diepe genegenheid.
