In zowel de Hebreeuwse bijbel als in de nabijbelse joodse literatuur was slavernij een vanzelfsprekende gegevenheid die niet ter discussie werd gesteld. Wel werd gestreefd naar lotsverbetering van slaven en werden waarborgen voor een menswaardige behandeling en voor vrijlating geformuleerd.
Daarbij werd dan wel een onderscheid gemaakt tussen ‘Hebreeuwse’ slaven en ‘Kanaanitische’ (niet-joodse) slaven, waarbij de laatsten een mindere status hadden.
