PAULUS POTTER, van de zijde zijner Overgrootmoeder gesprooten uit het Oud Adelijk geslagt van EGMOND, wierdt gebooren te Enkhuizen, in den Jaare 1625. Zijn Grootvader, PIETER SIMONSZOON POTTER, was Penningmeester van de Hooge en Laage Swalue; zijn Vader, insgelijks PIETER geheeten, oeffende de Schilderkunst te Enkhuizen.
Van daar vertrok hij, met zijnen Zoon, eerst na Amsterdam, vervolgens na 's Graavenhage. Hier tradt PAULUS, eerlang, in huwelijk, met eene dogter van zekeren VAN BALKENENDE, die een Man van eenig aanzien moet geweest zijn, vermids POTTER, door aanprijzing van zijnen Schoonvader, bekend wierdt met verscheiden aanzienlijke Grooten in de Hofplaatze. Dikmaals vereerden hem deeze met een bezoek op zijne Schilderkamer, om zijne fraaie kunstbehandeling te zien en te bewonderen. Voor de oude Prinsesse VAN SOLMS schilderde hij een Stuk, redelijk groot, woelig en vol werk, om geplaatst te worden voor den Schoorsteen op het Oude Hof. Doch vermids een zeker persoon de Prinsesse in ’t oor blies, dat het te onstigtelijk was, om dagelijks te dienen tot een voorwerp van beschouwinge, wierdt het van de hand geweezen. Dit zeggen sloeg op eene pissende Koe, welke in de Schilderij verbeeld wordt, en waar bij het Stuk bekend is. Het kwam dus in andere handen, en wierdt zedert tot een zeer hooger prijs verkogt. Nog heden betreuren de kunstenaars het verlies van het beroemde Schilderstuk, eertijds berustende in de vermaarde Verzameling van wijlen den Heere BRAAMKAMP, doch uit dezelve gekogt zijnde voor rekening van haare Ruskeizerlijke Majesteit, in den overtogt na Petersburg, door het verongelukken van het Schip, voor altoos verlooren is geraakt. POTTER overleedt, niet meer dan negenentwintig jaaren Oud, aan de Teeringe, veroorzaakt, meent men, door zijn aanhoudend zittend leeven. Zijne Overblijfzels wierden te Amsterdam, in de Groote Kapel, begraaven.
