Niet kunnen zien, dat een ander iets heeft. In het eerste geval is men zelf niet in het bezit van de zaak, die men (een ander) benijdt.
Bij misgunnen kan men zelf in het genot van iets zijn, maar niettegenstaande dit, een ander het genot willen ontzeggen, omdat men het hem niet gunt. Men misgunt iemand iets, omdat men hem een kwaad hart toedraagt; om de zaak zelf is het hierbij minder te doen. Wie iemand eene zaak benijdt, gunt haar daarom niet aan een ander, omdat hij haar voor zich zelf verlangt. Benijden staat echter niet altijd in zulk eene on¬gunstige opvatting, b.v. hoe benijd ik u die vastheid van geloof! Ik benijd u die diamanten, maar daarom misgun ik ze u niet.
