Mensen die regelmatig met 'Virtual reality'-speelgoed spelen, hebben soms klachten die lijken op neveneffecten van het gebruik van de drug LSD, zoals een gevoel van desoriëntatie en heel vaak het gevoel dat je je in een vroegere tijd bevindt. Vandaar de naam 'flashbacks' (denk aan de 'flashbacks' in films).
De verklaring schijnt gevonden te zijn. 'Virtual reality' creëert via beeld en geluid bijvoorbeeld de impressie van snelheid (je zit in een straaljager). De ogen en oren zenden signalen naar de hersenen, die zeggen: 'Dit is een hoge snelheid.' Normaal gesproken zouden andere zintuigen dezelfde signalen moeten zenden, maar die doen het niet (iedereen kent het gevoel van een tintelende maag bij hoge snelheid, maar dat ontbreekt ineens). De hersenen verwachten die signalen echter wel. Omdat de signalen verwacht worden maar niet komen, ontstaat er een neurologisch conflict. Om dit op te lossen activeren de hersenen ongebruikte neurologische paden, die tot gevolg hebben dat de persoon in kwestie zich uren (en soms dagen) lang in een 'flashback' bevindt. Je bent bijvoorbeeld veertig jaar oud en ineens maak je je zorgen over het middelbare-schoolexamen biologie, want daar heb je niet genoeg voor geleerd.
