In den beginne was er de computer: een apparaat ter grootte van een woonkamer, met het gewicht van een gevulde jumbo jet, met een energieverbruik van een middelgrote stadswijk en het rekenvermogen van wat tegenwoordig een zakcalculator kan. Daar waren we heel blij mee.
Later zijn deze giganten natuurlijk verbeterd en waren tot heel wat meer in staat. Weer iets later zijn er computers gemaakt van een wat kleiner formaat (een dubbele hangkast) en om deze te onderscheiden van die kolossen, werden deze 'mini's' genoemd (het is maar wat je mini vindt!). Tegelijkertijd kregen die grote monsters ook hun definitieve betiteling: mainframe.
In de tussentijd gingen de ontwikkelingen gewoon verder.
Begin jaren tachtig zag de 'personal computer' (PC) het levenslicht. Dat was tenminste een apparaat dat je op een (flink) bureau kwijt kon. Sindsdien zijn PC's kleiner en sneller geworden en op dit moment is een draagbaar PC'tje van anderhalve kilo tot meer in staat dan die joekels (mainframes) van vroeger.
Dan wordt het tijd om die krengen te beroven van hun mainframe-status en te degraderen tot 'dinosaurussen'. Dat zijn ze en dat zullen ze blijven.
Met name IBM is groot en rijk geworden dankzij de mainframes. Toen iemand op een conferentie eind jaren tachtig deze apparaten vergeleek met 'intensive care'-patiënten, die leefden dankzij het feit dat er 220 volt uit stopcontacten kwam, gingen de IBM-deelnemers aan de conferentie spontaan naar huis.
