Verward, in de war, op ongeregelde wijze door elkaar gemengd; inz. van het haar; van het hoofd: met verwarde haren.
Langsheen het pad lagen door onweer verstreuvelde korenvelden, BRULEZ 1950, 184.
Jongelui in skipakken kwamen binnen, geheel bestoven met sneeuw, de haren verstreuveld op het voorhoofd, de wangen gloeiend van de vorst, BERKHOF 1962, 18.
Henk was het, zijn witten verstreuvelden kop heel recht, één gebalde vuist op tafel, onbeweeglijk, met dienzelfden vasten, uitdagenden blik van toen hij het werk had hervat, VERMEYLEN 1962, 99.
Op een ogenblik dat ik met mijn aangezicht in de haren van Marcelle verstreuveld was moet zij van de slee gevallen zijn, PAUWELS 1971, 30.
Hoe heerlijk het was met z’n beidjes, blootvoets en met door de wind verstreuveld haar, in het mulle zand te stappen, Gazet v. Antw. 15/9/1977.
