1. (Iets) door onachtzaamheid beschadigen of bederven; verwaarlozen, verslonzen; - vand. ook verbalemond als bnw.: armoedig, haveloos, ook gezegd van pers.
Als hij dan terugkeerde, even geheimzinnig als hij vertrokken was, maar verbalemond en met verkreukte kleren, was er uit hem ... geen woord te halen, V. HOOGENBEMT, Vertrouwen in Ree 10 (1953).
Dagen nadien kwamen de gelukkig gepasseerden aangewaaid, als ontsnapten uit het vreemdelingenlegioen. Ze zagen er vreselijk verbalemond uit, met ongeschoren, ongewassen gezichten en verfomfaaide kleren, LEBEAU 1962, 69.
De duizenden toeristen die dezer dagen in het kader van het Rubensjaar Antwerpen bezoeken staat nog een groter ontgoocheling te wachten. De zo fraaie Antwerpse Grote Markt is nu helemaal «verbalemont», Gazet v. Antw. 26/7/1977.
2. (Iets) vernielen, bederven, kapot maken; soms bep.: verkwisten, verloederen.
Terwijl alle levend wezen in ruste ligt, de wereld, in ’t donker gedompeld, uitgestorven ..., werken de woeste elementen onversaagd door, gaan elkander te keer en dreigen alles te verbalemonden en weg te vagen wat nog overeind staat, STREUVELS 1962, 160.
