elektrische vissen, die met behulp van elektrische organen sterke schokken kunnen geven en daardoor hun prooidieren verlammen. De sidderaal, die tot 2 m lang wordt, is een Zuidamerikaanse zoetwatervis.
Hij kan een potentiaalverschil van meer dan 800 volt opwekken. Zijn elektrisch orgaan is uit spierweefsel ontstaan, evenals dat van de sidderrog, die in de zee leeft en 1,5 m lang wordt. De Afrikaanse sidderaal heeft een elektrisch orgaan dat waarschijnlijk uit kliercellen van de huid is ontstaan. Naar nieuwe onderzoekingen uitwezen, bezit de sidderaal ook een elektrisch radarapparaat, waarmee hij zijn buit waarneemt en dat met 50 volt spanning werkt.
