een luchtvaartuig dat evenals een ballon met een licht gas is gevuld en daardoor in de lucht zweeft, maar door de kracht van een motor wordt voortbewogen, terwijl het door een stuurinrichting de weg wordt gewezen. Voor de ontwikkeling van dit soort luchtvaart heeft de Duitse graaf von Zeppelin baanbrekend werk verricht.
Hij gaf het ballonomhulsel een stijve, sigaarvormige gestalte. Over een skelet van meer dan ioo m lengte en io m middellijn, vervaardigd van aluminiumstangen, was de huid van de ballon gespannen, die door dwarswanden in verscheidene met licht waterstofgas gevulde segmenten was verdeeld. Aan de onderkant waren de gondels voor de passagiers en de aandrijfmotoren met propellers bevestigd. In deze vorm werden er van 1906 tot 1929 vele luchtschepen op de Zeppelinwerf in Friedrichshafen aan het Bodenmeer gebouwd. In de Eerste Wereldoorlog werden zij ook voor militaire doeleinden in gebruik genomen en later voerden zij verscheidene tochten uit over de oceaan. Van het luchtschip werd een grote toekomst verwacht, omdat daarmee zware lasten over verre afstanden door de lucht konden worden getransporteerd.
Tegelijk groeide de vliegtuigbouw tot een onverwacht grote omvang uit. De vliegtuigen werden groter en sneller en staken de oceaan over in een veel kortere tijd dan een luchtschip. In vergelijking tot de vlugge, wendbare vliegtuigen was het luchtschip een onbeholpen kolos. Het had niet alleen motorbrandstof nodig voor de voortbeweging, maar ook gas voor de vulling. De stationering was daarom aan speciale, vaste plaatsen gebonden en daar moesten grote hallen worden gebouwd om ze onder te brengen of geweldige masten om ze te verankeren. De vulling met waterstofgas bevatte een groot explosiegevaar. Dit nadeel en de hoge kosten die de bouw van luchtschepen eiste, hebben ertoe geleid dat er thans geen luchtschepenvoor het verkeer meer worden gebouwd. Kleine schepen gebruikt men alleen nog maar voor proeven en voor reclamedoeleinden.
