Harpocration (‘Αρποκρατιων), griekse grammaticus uit de 1e of 2e eeuw nC.
Van Valerius Harpocration is in twee versies, een langere en een kortere, een alfabetisch woordenboek Λεξεις των δεκα ρηυοτων (Lexicon van de tien redenaars) bewaard gebleven, waarin hij uit oudere → glossaria en commentaren (o.a. van Didymus (1), Dionysius (4) van Halicarnassus, Aristophanes (2) van Byzantium, Aristarchus (3) en Eratosthenes (2)) en uit vele griekse auteurs belangrijk materiaal verzameld heeft ter verklaring van termen betreffende wetgeving, rechtspraak, topografie, godsdienstige en maatschappelijke gebruiken uit de 5e en 4e eeuw vC. Verloren gegaan is een door Harpocration samengestelde bloemlezing van retorische pronkstukken.Lit. Uitgaven: I. Bekker, H. et Moeris (Berlin 1833). W. Dindorf, Harpocrationis Lexicon in decem oratores Atticos 1-2 (Oxford 1853). - H. Schultz (PRE 7, 2412-2416). GGL 2, 876v. [Nuchelmans]
