Koning van de → Daciërs in de tweede helft van de 1e eeuw nC.
Hij wist de na Burebistas’ dood in een groot aantal kleine staten uiteengevallen Daciërs weer tot één staatsverband te verenigen. Zijn expansiedrang bracht hem in conflict met de Romeinen. Toen Decebalus in de winter 85/86 de provincie Moesia binnenviel, brak de oorlog uit. Tweemaal werden de troepen van keizer Domitianus verslagen voordat Tettius Iulianus Decebalus bij Tapae een nederlaag kon toebrengen. Domitianus kon tengevolge van de oorlog tegen de Sueben deze zege niet volledig uitbuiten. Decebalus moest bij het vredesverdrag (89) de soevereiniteit van de Romeinen over zijn gebied erkennen en ontving als vorst van een vazalstaat een jaarrente. Spoedig schond Decebalus het verdrag en begon een nieuwe aanval voor te bereiden. Na de troonsbestijging van Traianus (98) kwam het tot een nieuwe oorlog. In twee veldtochten (101/102 en 105-107) onderwierp de keizer het gebied der Daciërs, dat grotendeels tot de provincie Dacia werd gemaakt. Decebalus pleegde zelfmoord, zijn hoofd werd in de triomftocht te Rome meegevoerd; de koninklijke schatten, die in grotten en rivierbeddingen verborgen waren, werden ontdekt en naar Rome gevoerd. Traianus’ expedities zijn uitgebeeld op de z.g. Traianus-zuil te Rome.Lit. Cassius Dio 67, 6v; 68, 6-14. - Brandis (PRE 4, 22472252). - C. Cichorius, Die Reliefs der Traianssaule 1-3 (Berlin 1896-1900). E. Petersen, Trajans dakische Kriege 1-2 (Leipzig 1899-1903). K. Lehmann-Hartleben, Die Trajanssaule 1-2 (Berlin/Leipzig 1926). C. Patsch, Der Kampf um den Donauraum unter Domitian und Trajan (Wien 1937). [Nuchelmans]
