Andromache (Ανδρομαχη), legendarische dochter van de cilicische of mysische vorst Eëtion, de edele gemalin van de trojaanse prins → Hector, wien ze een zoon, Scamandrius of Astyanax, schonk.
Andromaches vader en zeven broers werden door Achilles gedood. Scamandrius werd na de val van Troje door de Grieken vanaf de stadsmuur te pletter geworpen, Andromache viel als buit ten deel aan Achilles’ zoon → Neoptolemus, die haar meenam naar Thessalië of Epirus. Daar werd ze de moeder van Molossus en wekte daardoor de afgunst van Neoptolemus’ kinderloze echtgenote Hermione, aan wier boze plannen Andromache ternauwernood ontsnapte. Na de dood van Neoptolemus huwde Andromache met Hectors broer Helenus, die heerste over de Chaones in het noorden van Epirus. De figuur van Andromache heeft vele schilders van antiek vaatwerk geïnspireerd; het afscheid van Hector en Andromache, dat tot de ontroerendste passages van Homerus’ Ilias behoort (6, 394-529), ziet men o.a. afgebeeld op een prachtige krater in het Museum van Würzburg (ca. 530 vC; uit Chalcis). Beroemd zijn de tragedies ’Andromache’ van Euripides (ca. 430 vC) en Racine (1667). [Nuchelmans]
