Nederlands oriëntalist (Brielle 27 Aug. 1859 - Utrecht 23 Mrt 1932), zoon van de waterbouwkundige Pieter Caland, studeerde te Leiden oude talen en promoveerde in de klassieke letteren op proefschrift De nummis M. Antonii III viri vitam et res gestas illustrantibus commentatio (1883).
Zijn meest geliefde studie was echter nadien het Sanskrit, dat hij te Leiden bij Kern gestudeerd had. Van 1882-1887 was hij leraar in de oude talen aan het gymnasium te Maastricht. In 1887 werd hij conrector aan het gymnasium te Breda, in 1903 lector te Utrecht, in 1906 buitengewoon en van 1917 tot 1930 gewoon hoogleraar aldaar voor het Sanskrit en de vergelijkende taalwetenschap. De titel van zijn inaugurale rede luidde: Studie van het Sanskrit in verband met de ethnologie en klassieke philologie (Utrecht 1906).
Met een onverdroten ijver en buitengewoon scherpe visie, gepaard aan een uiterste nauwkeurigheid besteedde hij heel zijn leven aan de studie van de Sanskritletterkunde en hoofdzakelijk aan het meest dorre deel ervan: de rituele teksten.Bibl.: Altindische Ahnencult; Die Altindischen Todten-und Beslattungsgebrauche; The Pitrmedhasutra; Zur Syntax der Pronomina im Avesta; Altindisches Zauberritual. Voor de Bibliotheca Indica bewerkte hij: Srauta sutra van Baudhayana. Verder L’Agni-stoma (samen met Henry). Van de teksten der „Jaiminiya’s”, waarvan slechts het „brahmana” bekend was, ontdekte hij ook de „Samhita” en de „Sutra’s”.
Deze ontdekking leidde tot de publicaties: De literatuur van den Samaveda en het Jaiminigrhyasutra en Die Jaiminiya-Samhita, m. e. Einleitung über die Samaveda-Li teratur (Breslau 1907). Hij bezorgde verder een uitgave van Rogerius, Open Deure tot het Verborgen Heidendom (1915) en van Ziegenbalg’s Malabarisches Heidenthum (1920).
Lit.: J. Ph. Vogel, Levensber. v. W.
G., Kon. Akad. van Wet. (1933); J. Rahder, Levensber. v. W.
C.. Levensber. v. d. Ned. Mij v.
Letterk. te Leiden (1933) (met volled. system. geclassif. bibliografie van G.’s publicaties, samengesteld door Prof. Fukushima).
