is in een vonnis gelegen, wanneer het ondanks de instelling van een schorsend rechtsmiddel (z gewijsde) tot voortgaan met de tenuitvoerlegging (z executie) machtigt. Of het dit doet, hangt van zijn inhoud af; de rechter moet het uitdrukkelijk uitvoerbaar verklaren bij voorraad.
De rechter is hiertoe soms verplicht; soms ook mag hij' het doen zonder er toe gehouden te zijn. Naast de uitvoerbaarverklaring bij voorraad kan hij zekerheidstelling bevelen voor het geval de titelhouder er gebruik van maakt; hij is hiertoe niet verplicht (artt. 52-55 W.v.B.Rv.). Buiten de gevallen, waarin de wet het hem mogelijk maakt, mag de rechter zijn vonnis niet uitvoerbaar verklaren bij voorraad.
Lit.: W. van Rossem, Burg. rechtsvordering, I, 3de dr., blz. 104-113; C. W. Star Busmann, Hoofdst. v. burg. rechtsvord. (nieuwe uitg. 1948), §§ 426-427.
