Engels militair (Khanpoer, Br.-Indië, 30 Sept. 1832 - Londen 15 Nov. 1914), was Brits opperbevelhebber in het grootste deel van de Tweede Vrijheidsoorlog in Zuid-Afrika. Hij maakte als jong officier vele koloniale oorlogen in Indië mee, en was in 1881 korte tijd gouverneur van Natal.
Terug in Indië werd hij tot generaal bevorderd en in 1885 tot opperbevelhebber van de troepen van het Indische Rijk. In 1892 werd hij tot pair verheven als „Lord Roberts van Kandahar en Waterford”. In 1893 legde hij zijn bevel neer, kort waarna hij tot veldmaarschalk verheven werd. In 1895 werd hij opperbevelhebber van de Britse troepen in Ierland en in 1899 van die in Zuid-Afrika, maar op 29 Nov. 1900 droeg hij zijn commando over aan Kitchener. In 1901 werd hij verheven tot graaf van Kandahar, ridder in de Orde van de Kouseband en opperbevelhebber van het Britse leger, hetgeen hij bleef tot 1904. Hij is vooral bekend doordat hij de Boeren uit Natal verdreef en Bloemfontein, Johannesburg en Pretoria bezette. Hij maakte echter een begin met de intimidatie van de burgerbevolking, die door Kitchener werd voortgezet.Bibl.: Forty-one years in India. From Subaltern to Commander in Chief, 2 dln (London 1898).
Lit.: W. Jerrold, Lord R. of Kandahar. The Life-story of a great Soldier, 2 dr. (London 1900); J. M. Cobban, Life and Adventures of Earl R., 4 dln (1903); G. W. Forrest, The Life of Lord R. (1914).
