(Hebr., ooi), jongste dochter van Laban en Jakobs meest geliefde vrouw, tevens de moeder van Jozef en Benjamin. Rachel neemt een ereplaats in onder de stammoeders van het Israëlietische volk en uit dien hoofde werd haar graf door haar volksgenoten bijzonder vereerd.
De ligging er van is verloren gegaan in het geheugen der Hebreeën. Onder de Bijbelteksten, die op Rachel slaan, is vooral Jer. 31 : 15 bekend. De profeet roept daar in verbeelding de stammoeder van Israël op en laat haar wenen over haar kinderen, die te Rama zijn bijeengesleurd om als ballingen naar Babylonië te worden gevoerd. Matt. 2 : 18 past deze tekst als een profetie toe op de droefheid van Israël bij de uitmoording der Onnozele Kinderen door de Idumese vorst Herodes.
