Vlaams magistraat en humanist (Antwerpen, 30 Sept. 1559 -28 Aug. 1639), werd magister artium te Leuven, studeerde daarna jurisprudentie, week wegens de troebelen uit naar Frankrijk, volgde lessen van J. Robert en G.
Fournier te Orléans en van Cujas te Bourges, waar hij de doctorstitel verwierf. Reisde Italië en Duitsland af, vestigde zich te Brussel als advocaat, werd in 1591 stadssecretaris van Antwerpen, een ambt dat hij in 1622 overiiet aan zijn zoon Hendrik, waarna hij senator van Antwerpen werd. Hij was de vader van P. P. Rubens’ eerste vrouw. Hij commentarieerde de werken van Julius Caesar (1606), Apuleius (1621), Terentius, Arnobius en Minutius Felix; aan de hand van teksten van Cicero zong hij de lof van beroemde Romeinen (Elogia Ciceroniana Romanorum domi militiaequc illustrium, 1612); hij schreef een biografie van Philips Rubens, broeder van de schilder, en een tractaat: De perfecti et veri senatoris qfficio (1633).Lit.: Biog. Nat. d. Belg. 2, 905. Over zijn testament zie P. Génard, in Rubens-Bull. 4 (1896), 219-235; over zijn portret M. Rooses (ibid. 5[*9io], 115-120).
